ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΣ – ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ - ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ

ΣΤΕΛΙΟΣ ΓΑΪΤΑΝΟΣ

Β’ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ

3/2/2017

ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΣ – ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ - ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ

Είναι προδήλως γνωστό ότι, πολλές καταστροφές έχουν υποστεί στο παρελθόν μεμονωμένα άτομα κι ολόκληρες κοινωνίες από δογματισμούς, αδιαλλαξίες ή από φανατική προσήλωση σε διάφορες ιδεολογίες.

Εξαιρετικά αντιπροσωπευτικό παράδειγμα όλων αυτών, είναι και το εδάφιο που αναφέρεται στην Αντιγόνη του Σοφοκλή σε μοναδική μετάφραση Κώστα Τοπούζη.

Αυτό άλλωστε το κείμενο (σελ 64 Νέα Ελληνικά Β΄ Επα.Λ), αποτέλεσε το αίτιο και την αφορμή για την παρούσα εργασία.

Μέσα στη εισαγωγή των ~100 λέξεων, αλλά κυρίως, στο επιδέξια μεταφρασμένο κείμενο, εμφανίζονται ολοφάνερα, ακόμα και στον τελευταίο μαθητή, όλες οι τραγικές συνέπειες των απευκταίων συμπεριφορών και αντιλήψεων που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Ακόμα και με ελλιπή μελέτη του συγκεκριμένου μαθήματος, ξεπροβάλλουν πεντακάθαρα τα αίτια και οι συνέπειες των παραπάνω καταδικαστέων συμπεριφορών.

Όμως και στις μέρες μας υπάρχουν παρόμοιες αντιλήψεις.

Τι φταίει για παράδειγμα, όπου ακόμα και σήμερα, υπάρχουν φωνές και αντιδράσεις στη διεξαγωγή της κάθε “Παρέλασης Υπερηφάνειας” ? (Pride Parade)

Ή, τι είναι αυτό που δημιουργεί έντονες αντιδράσεις, στο γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων ή στη παραγωγή παιδιών από αυτούς ?

Προφανώς, η φανατική προσήλωση κι ο δογματισμός των όσων αντιδρούν, με ιδεοληψίες του τύπου ότι:

-Μόνο οι νεοπλουτέ ψευτοκουλτουρέ φουσκωαριστέριστές προωθούν τέτοιες διαστροφές για να καλύψουν την ευρυπρωκτία τους.

-Η πυρηνική “φυσιολογική” οικογένεια εγγυάται την ορθή δόμηση μιας υγιούς κοινωνίας κλπ κλπ

Δυστυχώς υπάρχουν κι άλλοι, εκτός των φασιστών/ρατσιστών, όπου συμπεριφέρονται με παρόμοιο τρόπο για τους ίδιους πάντα λόγους -υπό την αίρεση ότι εκτός των αριστερών και των φασιστών/ρατσιστών υπάρχει κι άλλη κατηγορία πολιτών ! -

Μπορούμε να φανταστούμε πως θα ήταν η κοινωνία μας, με κανόνα τους ετερόφυλους ?...

Σκέτος μεσαίωνας... καταπίεση έκφρασης, περιορισμός ελευθεριών, ανώμαλες και αφύσικες καταστάσεις !!!

Άλλο ένα δείγμα των εν λόγω συμπεριφορών είναι και η αντιμετώπιση από κάποιους, (φασίστες, ρατσιστές, ακροδεξιούς), των παράνομα εισερχομένων μεταναστών στη χώρα μας και στην Ευρώπη.

Κολλημένοι σε ιδεοληψίες του τύπου ότι:

-Οι λαθρομετανάστες -ειδικά με το πλήθος που εισβάλουν- αλλοιώνουν τον γηγενή πληθυσμό, άρα και την κουλτούρα του, την ταυτότητα του.

-Λένε, τάχα, πως δεν έρχονται διωκόμενοι, ως ικέτες για την επαπειλούμενη ζωή τους, αλλά ως καταληψίες και εισβολείς.

-Υποστηρίζουν με αδιαλλαξία ότι οι λαθρομετανάστες, δεν έχουν πρόθεση να σεβαστούν και να προσαρμοστούν στις νέες κοινωνίες όπου εισβάλουν, αλλά με “δημοκρατικό” τρόπο να εφαρμόσουν καθολικά τους δικούς τους νόμους, ήθη και έθιμα.

Ας φανταστούμε τι προβλήματα θα δημιουργούσαν μακρά τείχη και κλειστά σύνορα, εντατικοί έλεγχοι, ή πολύ περισσότερο ποινές, σε όποιον ανεξέλεγκτα και με παράνομο τρόπο προσπαθούσε να εισέλθει στη χώρα μας...

Πολύ ορθά, για παράδειγμα, έπραξε δικαστήριο ευρωπαϊκής χώρας όπου αθώωσε λαθρομετανάστη από την κατηγορία του βιασμού νεαρού αγοριού, διότι, όπως σωστά απεφάνθη η ανεξάρτητη δικαιοσύνη της χώρας αυτής, ο κατηγορούμενος δεν γνώριζε την γλώσσα της χώρας στην οποία εισέβαλε, και κατά συνέπεια δεν κατάλαβε ότι το παιδί δεν ήθελε να βιαστεί.

Ποια θα ήταν η απόφαση του δικαστηρίου -αλλοίμονο- αν οι δικαστές του είχαν τα ελαττώματα που πραγματεύεται αυτή η εργασία ?

Από την άλλη, φαντάζεστε λαθρομετανάστες να συγχνοτίζονται με τους δικούς μας, άστεγους Έλληνες πολίτες ?

Πως θα μπορούσαμε να ευαισθητοποιήσουμε τις μάζες, να προβάλουμε το δράμα των λαθρομεταναστών όταν θα έπρεπε να τους δείχνουμε πλάι-πλάι με τους δικούς μας άστεγους ? (πράγμα το οποίο -η προβολή των “δικών μας” αστέγων- πολύ σοφά έχει απαγορευτεί να προβάλλεται στα ΜΜΕ)

Εύχομαι και πιστεύω, οι νέοι μας σήμερα να αντιληφθούν τα δεινά που προκύπτουν από ιδεοληψίες, δογματισμούς και αδιαλλαξίες, όπως ξεκάθαρα αναδύονται από το κείμενο του σχολικού βιβλίου, αλλά και από τα ενδεικτικά παραδείγματα που ανέφερα.

Να είναι πιο ανεκτικοί, πιο πολυπολιτισμικοί, και να αλλάζουν κάθε φορά που τους ζητείται, τις ιδέες τους και τις αξίες τους, όπως και για παράδειγμα:

-Να μην αδιάλλακτοι σε ότι αφορά την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας τους,

- Να μην έχουν ως δόγμα τις ηθικές τους αξίες,

-Να μην είναι φανατικά προσκολλημένοι στις ιδέες της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Φυσικά,

για το καλό τους και το καλό της κοινωνίας τους.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

-Η εν λόγω μετάφραση στο σχολικό βιβλίο, -ειδικά γραμμένη με το μονοτονικό σύστημα- είναι επιεικώς απαράδεκτη.

-Δυστυχώς το κείμενο, μαζί με την εισαγωγή, δεν δίνει ούτε καν την αφορμή για “Ερμηνεία κειμένου – Παραγωγή λόγου” στο πλαίσιο των οδηγιών και των όρων που μας θέτει το ίδιο σχολικό βιβλίο.

-Η επιλογή των κειμένων στη συγγραφή του εν λόγω βιβλίου, δεν είναι απλά ατυχής ή άστοχη. Είναι αποτέλεσμα σοβαρής μελέτης προς ένα στοχευμένο αποτέλεσμα.

-Η γελοία υπόθεση ότι δεν αναλύουμε το πνεύμα του κάθε κειμένου, αλλά εξετάζουμε μόνο την τεχνική του πλευρά, μόνο θλίψη και συμπόνοια μπορεί να προκαλέσει για όσους πρεσβεύουν τέτοιες δικαιολογίες.

-Ο μεταφραστής του κειμένου Κώστας Τοπούζης “υπήρξε συνειδητός μαρξιστής από τα νεανικά του χρόνια”, και η χούντα τον βρήκε -και νομίζω εκεί τον άφησε (?)- ως εκπαιδευτικό μέσης εκπαίδευσης στο κέντρο των Αθηνών.

(Διευκρίνηση: Η αναφορά αυτή γίνεται για στατιστικούς λόγους...)

Προφανώς και η παραπάνω “εργασία μου” δεν είναι “τεχνικά” σωστή.

Για να μάθω την “ορθή” τεχνική, θα πρέπει υποκύψω σε αλλοτριώσεις ήθους και προσωπικών αρχών, θα πρέπει να ομολογήσω την άνευ όρων παράδοσή των αξιών μου, στον όποιο δημόσιο υπάλληλο, που το σύστημα κι οι αρχές της δημόσιας παιδείας έχουν ορίσει. Θα πρέπει να σιωπήσω συγκαταβατικά.

Κάποιοι ενήλικοι συμμαθητές μου πιθανώς το κάνουν.

Δικαίωμά τους, αλλά και ντροπή τους.

Όμως, πως θα αντιδράσει ο κάθε έφηβος, όπου κατά κύριο λόγο απευθύνεται το εν λόγο βιβλίο, στη ξεφτισμένη αυθεντία ενός αναξιολόγητου μόνιμου δημόσιου υπαλλήλου -με την ιδιότητα του εκπαιδευτικού- που κρατά τη σπάθη της συστημικής βαθμολογίας του μαθητή ?

Νομίζω το ποιο πιθανό, είναι να αφεθεί στη αποστειρωτική διαδικασία της δημόσιας παιδείας (άλλωστε ούτε κι οι γονείς του καταλαβαίνουν τι ακριβώς παίζεται σε βάρος του παιδιού τους), και να κάνει “ότι πρέπει” για να βγάλει καλό βαθμό.

Στη πορεία, μπορεί να έχει αποστηθίσει μερικώς την “ορθή” τεχνική σύνταξης ενός κειμένου, αλλά θα έχει απολέσει μεταξύ άλλων, αξιοπρέπεια και συνείδηση.

Για το λόγο αυτό, στο τέλος θα προσπαθήσει να ξεχάσει, όσο πιο γρήγορα μπορεί, ότι διαμείφθηκε σε αυτόν τον ευνουχισμό του, και φυσικά:

-Και τον “ορθό” τρόπο σύνταξης ενός κειμένου.

Το μόνο που θα θυμάται όσο ζει, θα είναι οι λιγοστοί /ες

“ΔΑΣΚΑΛΟΙ - ΔΑΣΚΑΛΕΣ”,

που η ύπαρξή τους διαρκώς επιβεβαιώνει τον θλιβερό κανόνα

της δημόσιας εκπαίδευσης.