OSE SURVIVOR

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προς : ΟΣΕ – ΤΡΑΙΝΟΣΕ

Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων

Αθήνα Οκτώβριος 2017

Θέμα : OSE SURVIVOR

Κυρίες, Κύριοι,

Στις 20/9/2017 αποφασίσαμε να ξανακάνουμε, εγώ κι η σύζυγός μου, ένα μακρινό ταξίδι με τον ΟΣΕ : Αθήνα – Καστανιές Έβρου (600-601)

Οι λόγοι πολλοί, με βασικότερο, την σωματική και ψυχική εκγύμναση.

Το ταξίδι με τον ΟΣΕ, ειδικά ένα μακρινό ταξίδι, παρέχει πλήθος δοκιμασιών.

Μια κλασική δοκιμασία π.χ. εκτός πολλών άλλων, είναι το μαρτύριο του χαλασμένου θερμοστάτη:

Ή θα ζεσταίνεσαι ή θα κρυώνεις μέσα στα βαγόνια του ΟΣΕ, ο “κλιματισμός” ή θα δουλεύει στο φουλ η ψύξη, ή στο φουλ η θέρμανση ή θα είναι τελείως κλειστός...

κι αυτές οι καταστάσεις σε τυχαία επαναλαμβανόμενο ασύμμετρο κύκλο.

Σε αυτό το ταξίδι αποκτήσαμε, εγώ κι η σύζυγός μου, νέες εμπειρίες...

Η διαδρομή μέχρι την Θεσσαλονίκη δεν είχε κάτι νέο να μας προσφέρει, εκτός από τα ήδη γνωστά.

Όπως για παράδειγμα, έχει φροντίσει από πάντα η εταιρεία σας (ή ο οργανισμός, ή ότι άλλο είναι τελικά ο ΟΣΕ που έτσι θα τον αναφέρω στη συνέχεια) να εξασφαλίζει στη κοινότητα της ορθοπεδικής ιατρικής, πλήθος νέων ασθενών.

Πολλοί νέοι επιβάτες νομίζουν ότι, τα καθίσματα με την σταθερή πλάτη και το μετακινούμενο προς τα εμπρός κάτω μέρος του καθίσματος, στα “κουπέ”, σου δίνουν αυτή τη διαμόρφωση για να μπορέσεις να αναπαυθείς καλύτερα, ακόμα και να πάρεις ένα περιορισμένο έστω “υπνάκο”, ειδικά σε βραδινό δρομολόγιο όπως το εν λόγω.

Μέγα λάθος...

Ακόμα κι αν αυτός που κάθεται απέναντί σου είναι “δικός σου άνθρωπος”, όταν εκταθούν και τα δύο επάλληλα καθίσματα, το “μπλέξαμε τα μπούτια μας” δεν μπορεί να αποδώσει το ανατομικώς αδύνατο του συμπλέγματος.

Μετά από μακρινό ταξίδι πάνω σε αυτά τα καθίσματα, η επίσκεψη σε ορθοπεδικό είναι must.

Μια πρώτη σύσταση, αν μου επιτρέπεται, προς αποφυγή αυτής της παρανόησης από τους νέους επιβάτες, είναι να αναρτήσει εμφανώς η εταιρεία σας οδηγίες για το πως μπορεί να κάθονται οι επιβάτες σε αυτά τα καθίσματα, και που μπορεί να είναι κάπως έτσι:

“Σε στάση λωτού, εντελώς κάθετος ο κορμός, τα χέρια εμπρός αιωρούμενα αναζητώντας το χαμένο τσι, αναδιπλωμένα τα πόδια αλλά και ανασηκωμένα ταυτόχρονα.”

Ένας έμπειρος γιόγκι, υποθέτω, άνετα μπορεί να φτάσει με αυτή τη στάση στη νιρβάνα του, ειδικά αφού το τραίνο της εταιρείας σας ταξιδεύει πάνω σε φιδίσιες τροχιές.

Εμείς, οι υπόλοιποι απλοί επιβάτες απλά θα αναρωτιόμαστε πως το κάνει, ο γιόγκι, και ποιος σχεδίασε αυτά τα καθίσματα...

Στα δια ταύτα τώρα:

Αφού επιτέλους περάσαμε αυτή τη μικρή, και συνηθισμένη πλέον δοκιμασία, φτάνοντας στη Θεσσαλονίκη πήραμε τα μπαγκάζια μας και κατεβήκαμε για ένα διάλειμμα και για να αλλάξουμε τραίνο -είναι κι αυτό μια μικρή δοκιμασία.

Από εδώ, θα συνεχίζαμε το ταξίδι μας στη πρώτη θέση.

Πληρώνουμε κάτι παραπάνω για να έχουμε το “κάτι παραπάνω”.

Μπήκαμε στο τραίνο και καθίσαμε στις θέσεις μας, είμαστε μόνοι μας στο βαγόνι, και το τραίνο ξεκίνησε για νέες εμπειρίες...

Σχεδόν αμέσως, πριν καλά – καλά βγούμε από τον σταθμό (εκεί που εδώ και δεκαετίες είναι παρατημένο παλαιό τροχαίο υλικό μεγάλης αξίας, αλλά που δεν έχει βρεθεί ο ημέτερος να γεμίσει μερικές τσέπες) άρχισε να μυρίζουν έντονα τα καυσαέρια της μηχανής μέσα στο βαγόνι μας !

Η φαντασία μου οργίασε...

Πολύ extreme δοκιμασία...

Ένας ελεγκτής που ήταν εκείνη τη στιγμή στο βαγόνι, απόρησε και αυτός μαζί μας, είπε ότι πρώτη φορά συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Εδώ πρέπει να ομολογήσω, ότι αισθανθήκαμε και κάποιο δέος...

Θα είμαστε οι πρώτοι που ζούμε τέτοια εμπειρία από την εταιρεία σας !

Μετά από λίγο, και αφού το πράμα “χόντραινε”, εμφανίστηκε ένας άλλος ελεγκτής, τον ρώτησα αν είναι ο προϊστάμενος, δεν μου απάντησε.

-Εγώ δεν μυρίζω τίποτα, μου λέει.

Κλασική αντίδραση δημόσιου υπαλλήλου που θα πρέπει να ντρέπεται όταν τον ρωτούν, ειδικά προ μνημονίων, για τον μισθό του.

Εγώ και η γυναίκα μου μόνοι στο βαγόνι, απέναντι στην εξουσία του τραίνου.

Αφελής η προσπάθεια μου να αναζητήσω το δίκαιο και το λογικό.

-Μπορείτε να πάτε στο επόμενο βαγόνι, είναι κι αυτό πρώτης θέσεις,

μας πρότεινε η εξουσία.

Πήγαμε, μύριζε σαφώς λιγότερο, αλλά μύριζε.

Με αυτό το τραίνο θα πηγαίναμε Αλεξανδρούπολη, είτε με βαριά δηλητηρίαση μονοξειδίου είτε με ελαφριά.

Κάτι οι ενδιάμεσες στάσεις όπου ανήγαν οι πόρτες, κάτι το τοπίο έξω από το τραίνο, σε συνδυασμό με τις ατελείωτες - και απίθανες – στροφές της διαδρομής μετά από πολλές-πολλές ώρες φτάνουμε στην Αλεξανδρούπολη ζωντανοί, μόνο μια μικρή ανακατωσούρα κι ένα βαρύ κεφάλι !

Μόνο αυτά !

(Το ότι είμαστε σαν ζόμπι ή κατά το κοινώς λεγόμενο “κομμάτια” είναι αυτονόητο, αυτό είναι και το ζητούμενο από εμάς που επιλέγουμε ένα ταξίδι με την εταιρεία σας συνολικής διάρκειας ~17 ωρών)

Όπως και να ’χει, θα αλλάζαμε τραίνο για Καστανιές.

Αλεξανδρούπολη, και μετά το διάλειμμα -και την σχετική άσκηση με τις αποσκευές και τις μετεπιβιβάσεις - ήρθε το τραίνο για τις Καστανιές, επιβιβαστήκαμε και ξεκινήσαμε.

Κάθε φορά που ανεβαίνω σε αυτό το τραίνο, σκέφτομαι πόσο είναι αδικημένη η εταιρεία σας.

Σήμερα, κολοσσιαίες εταιρείες διεθνώς, σπαταλούν εκατομμύρια εκατομμυρίων σε έρευνα και ανάπτυξη στον τομέα της εικονικής πραγματικότητας.

Θα αρκούσε, για αυτές τις εταιρείες, μόνο ένα ταξίδι με το τραίνο Αλεξανδρούπολη-Δίκαια για να μεταφερθούν εικονικά -αλλά τόσο πειστικά- σε τραίνο των Ινδιών στα μεταπολεμικά χρόνια του περασμένου αιώνα ! Τόσο απλά !!!

Όλη η τεχνογνωσία εδώ... εφαρμοσμένη απόλυτα...

Από την άλλη, αντί κάποιες βιομηχανίες να δαπανούν εκατομμύρια σε σοφιστικέ hi tech αναδευτήρες, θα αρκούσε να προσδέσουν ένα βυτιοφόρο βαγόνι στον εν λόγο συρμό, για να έχουν με ελάχιστο κόστος, πλήρη ανάμειξη και του πιο ανομοιογενούς μίγματος...

Σε μια μόνο διαδρομή !

Σε αυτή τη διαδρομή, Αλεξ/πολη-Δίκαια, οι γραμμές δεν είναι φίδι...

Είναι κέντημα...

Σε συνδυασμό μάλιστα και με την συντήρηση που έχουν αυτά τα τραίνα, το αποτέλεσμα της πλήρους ανάδευσης είναι εγγυημένο.

Το τραίνο ξεκίνησε, κι εμείς είμαστε λίγο σφιγμένοι...

Κι αν πάλι μύριζε καυσαέρια ;

Ευτυχώς όμως δεν μύριζε καυσαέρια.

Μύριζαν έντονα οι αναθυμιάσεις της μηχανής !!!

(Τέλειο ε ;...)

Και σε ότι με αφορά, λόγω ιδιοσυγκρασίας και εμπειριών, δεν με χαλούσε και τόσο η συγκεκριμένη μυρωδιά -μην πω ότι μου άρεσε κιόλας- στη γυναίκα μου όμως...

Η γυναίκα μου ποτέ δεν είχε εκφράσει κλήση σε μηχανολογικά θέματα, όμως από εκείνη τη στιγμή και μετά, βεβαιώθηκε ότι δεν θα ήθελε ποτέ να γίνει μηχανικός.

Μάλιστα, άρχισε τις γνωστές γυναικείες γκρίνιες:

-Θα κάνω εμετό, δεν μπορώ να αναπνεύσω, δεν αντέχω άλλο, να κατέβουμε να πάρουμε λεωφορείο, ταξί, οτοστόπ κλπ κλπ

Αναγκάστηκα τελικά, να χρησιμοποιήσω το πιο βαρύ μου επιχείρημα:

Σκέψου της λέω, πόσο περήφανη θα είσαι, με πόσο δέος θα σε βλέπουν όλοι οι άλλοι όταν θα τους λες ότι έκανες το δρομολόγιο Αθήνα – Καστανιές Έβρου με το τραίνο !

Πόσοι μπορούν να αντέξουν ~17 ολόκληρες ώρες σε αυτή την απόλυτη δοκιμασία ;

Την ισοπέδωσα...

Μέχρι το τέλος δεν ξαναείπε τίποτα !

Μόνο μερικές αναγούλες... δικαιολογημένο και ανθρώπινο.

Στο τέλος φτάσαμε στις Καστανιές

Για μια ακόμα φορά πετύχαμε το σχεδόν ακατόρθωτο !

Οι μέρες πέρασαν, ο σκοπός του ταξιδιού επιτευχθεί, έτοιμοι για νέες περιπέτειες με την εταιρεία σας, τα εισιτήρια έχουν εκδοθεί με επιστροφή (με τέτοιες εμπειρίες στο “πάνε”, θα χάναμε το “έλα” ;) και στις 27/9/2017 ταξιδεύουμε

για Αλεξ/λη – Θεσσαλονίκη - Αθήνα

Πέρα από το γοητευτικό -εικονικό- ταξίδι εποχής στις Ινδίες και την σχετική ανάδευση τίποτα νέο. Καμία οσμή, τίποτα το ιδιαίτερο.

Υπομονή, είναι το πρώτο από τα τρία συνολικά τραίνα που θα αλλάξουμε μέχρι να φτάσουμε Αθήνα.

Είμαστε Αλεξανδρούπολη, και σε λίγο ταξιδεύουμε με το επόμενο τραίνο για Θεσσαλονίκη.

Το βαγόνι έχει λίγους ακόμα επιβάτες πρώτης θέσης (και 2-3 από άλλες θέσεις).

Α!... Έχει και τα γνωστά πλέον καυσαέρια...

(Ξέρω τι σκέφτεστε... Έπαιξα Τζόκερ, αλλά η τύχη μας εξαντλήθηκε μόνο σε αυτή την “σύμπτωση”)

Αυτό που με χαλάει είναι που δεν ξέρω αν πρόκειται για το ίδιο βαγόνι ή αν πρόκειται για σχέδιο τις εταιρείες σας με καθολική εφαρμογή.

Μια συνεπιβάτης μας ωρύεται, οι λοιποί συνεπιβάτες μουρμουρίζουν ότι μυρίζει καυσαέρια, ένας ελεγκτής ξαφνιάζεται και πάλι με τη μυρωδιά, και το τραίνο προχωρά...

Κάποια στιγμή, ένας άλλος ελεγκτής (προϊστάμενος ;) μας λέει ότι του αναφέρθηκε πως όταν το βαγόνι περνά από γαλαρίες βάζει μέσα καπνό.

-Δεν βλέπω εδώ μέσα καπνούς, λέει...

Προσπαθώ να του εξηγήσω ότι αν μαζί με την έντονη μυρωδιά των καυσαερίων υπήρχαν και καπνοί, τότε θα πηδούσαμε από τα παράθυρα, ακόμα κι αν είμαστε μέσα σε γαλαρίες, σε κάποιο σημείο τα ανθρώπινα ανακλαστικά τις επιβίωσης ξεπερνούν τις ασκήσεις αντοχής.

Το κατάλαβε κι ομολογώ πως αντιμετώπισε το όλο θέμα επαγγελματικά.

-Θα σας κλείσω τον κλιματισμό, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο... λέει ο ελεγκτής,

Δεν μπορεί επίσης να κρύψει την ανησυχία του: ο κλιματισμός στα τραίνα της εταιρείας σας είναι το φετίχ των ελεγκτών.

Η συνεπιβάτης μας συνεχίζει να ωρύετε και ψάχνει με το κινητό της για εφημερεύον νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη ώστε να πάει μόλις φτάσουμε.

Η γυναίκα μου περιμένει να πέσουν οι μάσκες οξυγόνου, εγώ προσπαθώ μάταια να της εξηγήσω ότι δεν είμαστε σε αεροπλάνο - η δηλητηρίαση μονοξειδίου μάλλον φέρνει παραισθήσεις.

Αργότερα, ένας “άλλος” με πολιτικά ρούχα εμφανίζεται να “οσφραίνεται” στο βαγόνι. Είστε του τραίνου; τον ρωτώ.

-Είμαι μηχανοδηγός, πρώτη φορά συμβαίνει αυτό, μου απαντά.

(Άσχετο: πόσους μηχανοδηγούς έχει το τραίνο ;)

Το ίδιο πρόβλημα το αντιμετωπίσαμε και όταν ανεβαίναμε πριν από μια εβδομάδα, του απαντώ εγώ.

Ο εγωισμός μου στα ύψη, εκείνος μηχανοδηγός - εγώ εμπειρίες.

-Θα σας ανοίξω μερικά παράθυρα να μπαίνει καθαρός αέρας, μας λέει.

Από αυτό το σημείο περίπου και μετά το ταξίδι μας γίνεται ρουτίνα, χωρίς νέες δοκιμασίες.

Ακόμα κι έτσι όμως, τα χρήματά που δώσαμε στα εισιτήρια (που δεν είναι και λίγα – πάνε οι εποχές που το τραίνο ήταν το φθηνότερο μέσο) άξιζαν και με το παραπάνω.

Δεν μπορώ να πω ότι με ανυπομονησία σχεδιάζω το επόμενο ταξίδι μου με την εταιρεία σας (ύστερα από αυτό που ζήσαμε, μένει η χρήση δηλητηριωδών αερίων από την εταιρεία σας, αλλά αυτό απαγορεύεται διεθνώς...)

Σας ομολογώ επίσης πως θα εξαρτηθεί κατά τι, κι από τις απαντήσεις που ελπίζω να μου δώσετε στα παρακάτω ερωτήματά μου.

Τα παρακάτω ερωτήματα είναι μερικά από τα πολλά που εύλογα υπάρχουν και λόγω αφορμής σας τα παραθέτω:

-Γιατί οι στάσεις στους ενδιάμεσους σταθμούς ανακοινώνονται (στη διαπασών) από τα μεγάφωνα ως “σταθμεύσεις” ;

Δηλαδή στη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και στην Αλεξανδρούπολη το τραίνο κάνει στάση ;

-Πριν από αρκετά χρόνια ο ΟΣΕ κατάφερε (με μεγάλη επιτυχία) να απαξιώσει σχεδόν πλήρως τις εμπορευματικές του μεταφορές με μοναδικό αποτέλεσμα να τις αναλάβουν οι οδικοί μεταφορείς.

Σήμερα, σχεδιάζετε κάτι ανάλογο με την επιβατική μεταφορά;

Mήπως αυτό που αντιμετωπίζουμε είναι ο “απόηχος” μιας τέτοιας προσπάθειας ;

΄Η μήπως κάτι άλλο ;

-Μπορεί μεν οι ντόπιοι να το γνωρίζουν, αλλά, στη γραμμή Αλεξ/πολη-Δίκαια, δεν θα έπρεπε να υπάρχει πινακίδα / σήμανση που να απαγορεύει τη επιβίβαση γυναικών σε κατάσταση εγκυμοσύνης ;

-Αν το γνωρίζω σωστά, η εταιρία που κατασκεύασε - έστρωσε τις γραμμές, πληρωνόταν με το τρέχων μέτρο, εξ ου και οι ατελείωτες στροφές σε ισόπεδα πεδινά.

Δεν ξέρω πόσο θα σας στοίχιζε μια μελέτη (διορθωμένης) επανα-χάραξης σε αυτά (τα πολλά) σημεία.

Αναρωτιέμαι όμως, τι κέρδη θα είχατε από κάτι τέτοιο ;

-Υπάρχει σκέψη από την εταιρεία σας να λειτουργήσουν κάποια στιγμή στο μέλλον οι θερμοστάτες, κι ο κλιματισμός γενικότερα, με ορθό κι αυτονόητο τρόπο ;

Κι αυτό είναι κάτι που μπορεί προσδιοριστεί χρονικά ; σαν πρόβλεψη ίσως ;

-Τα καυσαέρια μέσα στο βαγόνι, δεν είναι εφεύρεση της εταιρείας σας, το είχαν δοκιμάσει κι άλλοι πριν από εσάς με παρόμοια (με τα δικά σας) αποτελέσματα:

Παρέμεναν αρκετοί ζωντανοί μετά το “δρομολόγιο”.

Η εταιρεία σας τι σχεδιάζει σχετικά με αυτό, θα το εφαρμόσει σε όλα τα βαγόνια ;

Εμείς μετείχαμε σε ένα δειγματοληπτικό μεμονωμένο πείραμα ;

Ποιο ήταν το ποσοστό επιτυχίας αυτής της εφαρμογής ;

-Εμείς, όσοι πελάτες σας επιβιώνουμε των προαναφερόμενων δοκιμασιών, δεν θα πρέπει να μας επιβραβεύετε με κάποιο τρόπο ;

(πχ να μας βγάζετε στα κανάλια, να μας παραχωρείτε ελευθέρας στις μετακινήσεις με τα τραίνα σας, να μετέχουμε προωθητικών ενεργειών σε αφίσες βιντεοκλίπ κλπ κλπ...)

Τέλος, όλα τα παραπάνω έχουν απόλυτη σχέση με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα και περιγράφονται ακριβώς.

Περιμένοντας τις απαντήσεις σας,

Με εκτίμηση,

Γαϊτάνος Στέλιος

ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΣ – ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ - ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ

ΣΤΕΛΙΟΣ ΓΑΪΤΑΝΟΣ

Β’ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ

3/2/2017

ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΣ – ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ - ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ

Είναι προδήλως γνωστό ότι, πολλές καταστροφές έχουν υποστεί στο παρελθόν μεμονωμένα άτομα κι ολόκληρες κοινωνίες από δογματισμούς, αδιαλλαξίες ή από φανατική προσήλωση σε διάφορες ιδεολογίες.

Εξαιρετικά αντιπροσωπευτικό παράδειγμα όλων αυτών, είναι και το εδάφιο που αναφέρεται στην Αντιγόνη του Σοφοκλή σε μοναδική μετάφραση Κώστα Τοπούζη.

Αυτό άλλωστε το κείμενο (σελ 64 Νέα Ελληνικά Β΄ Επα.Λ), αποτέλεσε το αίτιο και την αφορμή για την παρούσα εργασία.

Μέσα στη εισαγωγή των ~100 λέξεων, αλλά κυρίως, στο επιδέξια μεταφρασμένο κείμενο, εμφανίζονται ολοφάνερα, ακόμα και στον τελευταίο μαθητή, όλες οι τραγικές συνέπειες των απευκταίων συμπεριφορών και αντιλήψεων που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Ακόμα και με ελλιπή μελέτη του συγκεκριμένου μαθήματος, ξεπροβάλλουν πεντακάθαρα τα αίτια και οι συνέπειες των παραπάνω καταδικαστέων συμπεριφορών.

Όμως και στις μέρες μας υπάρχουν παρόμοιες αντιλήψεις.

Τι φταίει για παράδειγμα, όπου ακόμα και σήμερα, υπάρχουν φωνές και αντιδράσεις στη διεξαγωγή της κάθε “Παρέλασης Υπερηφάνειας” ? (Pride Parade)

Ή, τι είναι αυτό που δημιουργεί έντονες αντιδράσεις, στο γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων ή στη παραγωγή παιδιών από αυτούς ?

Προφανώς, η φανατική προσήλωση κι ο δογματισμός των όσων αντιδρούν, με ιδεοληψίες του τύπου ότι:

-Μόνο οι νεοπλουτέ ψευτοκουλτουρέ φουσκωαριστέριστές προωθούν τέτοιες διαστροφές για να καλύψουν την ευρυπρωκτία τους.

-Η πυρηνική “φυσιολογική” οικογένεια εγγυάται την ορθή δόμηση μιας υγιούς κοινωνίας κλπ κλπ

Δυστυχώς υπάρχουν κι άλλοι, εκτός των φασιστών/ρατσιστών, όπου συμπεριφέρονται με παρόμοιο τρόπο για τους ίδιους πάντα λόγους -υπό την αίρεση ότι εκτός των αριστερών και των φασιστών/ρατσιστών υπάρχει κι άλλη κατηγορία πολιτών ! -

Μπορούμε να φανταστούμε πως θα ήταν η κοινωνία μας, με κανόνα τους ετερόφυλους ?...

Σκέτος μεσαίωνας... καταπίεση έκφρασης, περιορισμός ελευθεριών, ανώμαλες και αφύσικες καταστάσεις !!!

Άλλο ένα δείγμα των εν λόγω συμπεριφορών είναι και η αντιμετώπιση από κάποιους, (φασίστες, ρατσιστές, ακροδεξιούς), των παράνομα εισερχομένων μεταναστών στη χώρα μας και στην Ευρώπη.

Κολλημένοι σε ιδεοληψίες του τύπου ότι:

-Οι λαθρομετανάστες -ειδικά με το πλήθος που εισβάλουν- αλλοιώνουν τον γηγενή πληθυσμό, άρα και την κουλτούρα του, την ταυτότητα του.

-Λένε, τάχα, πως δεν έρχονται διωκόμενοι, ως ικέτες για την επαπειλούμενη ζωή τους, αλλά ως καταληψίες και εισβολείς.

-Υποστηρίζουν με αδιαλλαξία ότι οι λαθρομετανάστες, δεν έχουν πρόθεση να σεβαστούν και να προσαρμοστούν στις νέες κοινωνίες όπου εισβάλουν, αλλά με “δημοκρατικό” τρόπο να εφαρμόσουν καθολικά τους δικούς τους νόμους, ήθη και έθιμα.

Ας φανταστούμε τι προβλήματα θα δημιουργούσαν μακρά τείχη και κλειστά σύνορα, εντατικοί έλεγχοι, ή πολύ περισσότερο ποινές, σε όποιον ανεξέλεγκτα και με παράνομο τρόπο προσπαθούσε να εισέλθει στη χώρα μας...

Πολύ ορθά, για παράδειγμα, έπραξε δικαστήριο ευρωπαϊκής χώρας όπου αθώωσε λαθρομετανάστη από την κατηγορία του βιασμού νεαρού αγοριού, διότι, όπως σωστά απεφάνθη η ανεξάρτητη δικαιοσύνη της χώρας αυτής, ο κατηγορούμενος δεν γνώριζε την γλώσσα της χώρας στην οποία εισέβαλε, και κατά συνέπεια δεν κατάλαβε ότι το παιδί δεν ήθελε να βιαστεί.

Ποια θα ήταν η απόφαση του δικαστηρίου -αλλοίμονο- αν οι δικαστές του είχαν τα ελαττώματα που πραγματεύεται αυτή η εργασία ?

Από την άλλη, φαντάζεστε λαθρομετανάστες να συγχνοτίζονται με τους δικούς μας, άστεγους Έλληνες πολίτες ?

Πως θα μπορούσαμε να ευαισθητοποιήσουμε τις μάζες, να προβάλουμε το δράμα των λαθρομεταναστών όταν θα έπρεπε να τους δείχνουμε πλάι-πλάι με τους δικούς μας άστεγους ? (πράγμα το οποίο -η προβολή των “δικών μας” αστέγων- πολύ σοφά έχει απαγορευτεί να προβάλλεται στα ΜΜΕ)

Εύχομαι και πιστεύω, οι νέοι μας σήμερα να αντιληφθούν τα δεινά που προκύπτουν από ιδεοληψίες, δογματισμούς και αδιαλλαξίες, όπως ξεκάθαρα αναδύονται από το κείμενο του σχολικού βιβλίου, αλλά και από τα ενδεικτικά παραδείγματα που ανέφερα.

Να είναι πιο ανεκτικοί, πιο πολυπολιτισμικοί, και να αλλάζουν κάθε φορά που τους ζητείται, τις ιδέες τους και τις αξίες τους, όπως και για παράδειγμα:

-Να μην αδιάλλακτοι σε ότι αφορά την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας τους,

- Να μην έχουν ως δόγμα τις ηθικές τους αξίες,

-Να μην είναι φανατικά προσκολλημένοι στις ιδέες της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Φυσικά,

για το καλό τους και το καλό της κοινωνίας τους.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

-Η εν λόγω μετάφραση στο σχολικό βιβλίο, -ειδικά γραμμένη με το μονοτονικό σύστημα- είναι επιεικώς απαράδεκτη.

-Δυστυχώς το κείμενο, μαζί με την εισαγωγή, δεν δίνει ούτε καν την αφορμή για “Ερμηνεία κειμένου – Παραγωγή λόγου” στο πλαίσιο των οδηγιών και των όρων που μας θέτει το ίδιο σχολικό βιβλίο.

-Η επιλογή των κειμένων στη συγγραφή του εν λόγω βιβλίου, δεν είναι απλά ατυχής ή άστοχη. Είναι αποτέλεσμα σοβαρής μελέτης προς ένα στοχευμένο αποτέλεσμα.

-Η γελοία υπόθεση ότι δεν αναλύουμε το πνεύμα του κάθε κειμένου, αλλά εξετάζουμε μόνο την τεχνική του πλευρά, μόνο θλίψη και συμπόνοια μπορεί να προκαλέσει για όσους πρεσβεύουν τέτοιες δικαιολογίες.

-Ο μεταφραστής του κειμένου Κώστας Τοπούζης “υπήρξε συνειδητός μαρξιστής από τα νεανικά του χρόνια”, και η χούντα τον βρήκε -και νομίζω εκεί τον άφησε (?)- ως εκπαιδευτικό μέσης εκπαίδευσης στο κέντρο των Αθηνών.

(Διευκρίνηση: Η αναφορά αυτή γίνεται για στατιστικούς λόγους...)

Προφανώς και η παραπάνω “εργασία μου” δεν είναι “τεχνικά” σωστή.

Για να μάθω την “ορθή” τεχνική, θα πρέπει υποκύψω σε αλλοτριώσεις ήθους και προσωπικών αρχών, θα πρέπει να ομολογήσω την άνευ όρων παράδοσή των αξιών μου, στον όποιο δημόσιο υπάλληλο, που το σύστημα κι οι αρχές της δημόσιας παιδείας έχουν ορίσει. Θα πρέπει να σιωπήσω συγκαταβατικά.

Κάποιοι ενήλικοι συμμαθητές μου πιθανώς το κάνουν.

Δικαίωμά τους, αλλά και ντροπή τους.

Όμως, πως θα αντιδράσει ο κάθε έφηβος, όπου κατά κύριο λόγο απευθύνεται το εν λόγο βιβλίο, στη ξεφτισμένη αυθεντία ενός αναξιολόγητου μόνιμου δημόσιου υπαλλήλου -με την ιδιότητα του εκπαιδευτικού- που κρατά τη σπάθη της συστημικής βαθμολογίας του μαθητή ?

Νομίζω το ποιο πιθανό, είναι να αφεθεί στη αποστειρωτική διαδικασία της δημόσιας παιδείας (άλλωστε ούτε κι οι γονείς του καταλαβαίνουν τι ακριβώς παίζεται σε βάρος του παιδιού τους), και να κάνει “ότι πρέπει” για να βγάλει καλό βαθμό.

Στη πορεία, μπορεί να έχει αποστηθίσει μερικώς την “ορθή” τεχνική σύνταξης ενός κειμένου, αλλά θα έχει απολέσει μεταξύ άλλων, αξιοπρέπεια και συνείδηση.

Για το λόγο αυτό, στο τέλος θα προσπαθήσει να ξεχάσει, όσο πιο γρήγορα μπορεί, ότι διαμείφθηκε σε αυτόν τον ευνουχισμό του, και φυσικά:

-Και τον “ορθό” τρόπο σύνταξης ενός κειμένου.

Το μόνο που θα θυμάται όσο ζει, θα είναι οι λιγοστοί /ες

“ΔΑΣΚΑΛΟΙ - ΔΑΣΚΑΛΕΣ”,

που η ύπαρξή τους διαρκώς επιβεβαιώνει τον θλιβερό κανόνα

της δημόσιας εκπαίδευσης.

Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική..

ΓΑΊΤΑΝΟΣ ΣΤΕΛΙΟΣ 

Β1 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ

3ο ΕΣΠ ΕΠΑΛ ΑΓ. ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ

Θέμα:

Στις εφημερίδες, στα περιοδικά, σε τηλεοπτικές συζητήσεις κτλ, ακούγεται συχνά ότι:

Οι νέοι δεν ξέρουν να γράφουν, κακοποιούν τη γλώσσα καθημερινά, και οδηγούνται σε ένα "γλωσσικό χουλιγκανισμό"

Προφανώς και το θέμα υφίσταται, αφού "ακούγεται συχνά". Και φυσικά είναι σχεδόν αδύνατο να εκφράσει κάποιος τις απόψεις του στο περιθώριο τεσσάρων (4) παραγράφων.

Εντελώς επιγραμματικά:

Είναι αδιανόητο, για έναν νέο που μαθαίνει την Αγγλική γλώσσα, στο "why" να μην απαντήσει παρά μόνο με το "because".

Το ίδιο αδιανόητο, είναι απαντήσει στο "γιατί" με το "διότι".

- Why ?

Διότι, το μυαλό ενός (νέου) ανθρώπου, αν είναι κενό περιεχομένου -ή αν έχει υποστεί format- μπορεί να δεχθεί κάθε άποψη και θέση που είναι πρωτόγνωρη για αυτό.

Χωρίς αναφορές, συσχετίσεις, αξιολογήσεις, κλπ σε πρότερες γνώσεις.

Και που βρίσκει ένας νέος άνθρωπος τις "πρότερες γνώσεις" ;

-Στην παιδεία

Και ποιος είναι υπεύθυνος για την παιδεία των νέων ;

-Φυσικά όχι οι νέοι...

Υπεύθυνοι είμαστε όλοι εμείς -οι μεγαλύτεροι-, στο τι παιδεία δώσαμε στους σημερινούς νέους, ούτως ώστε σήμερα να κακοποιείται η Ελληνική γλώσσα από αυτούς.

Τις τελευταίες δεκαετίες, συστηματικά και όχι εκ παραδρομής, αποδομούμε κάθε τι το Ελληνικό, με ένα από τους βασικούς πυλώνες, -στην αποδόμηση- την Ελληνική γλώσσα.

Συστηματικά, όλα τα τελευταία χρόνια, το μάθημα των "Αρχαίων" Ελληνικών, διδάσκεται με μόνο στόχο, να γίνουν μισητά τα αρχαία, να θεωρηθούν ως "νεκρή γλώσσα".

Να μην αντιληφθούν ούτε στο ελάχιστο οι νέοι, τον πλούτο, το μέγεθος, τα νοήματα, και τη λειτουργία, μιας από τις πιο αρχαίες γλώσσες, ζωντανής και ομιλούμενης μέχρι σήμερα από όλους τους Ελληνόφωνους, σεβάσμια και τιμώμενη από πολλές άλλες ξένες γλώσσες.

Φτάσαμε, (και συνεχίζουμε επιταχυνόμενοι προς την ίδια κατεύθυνση), στα βιβλία γλώσσας του δημοτικού να διδάσκονται κείμενα του τύπου:

μικρών αγγελιών, οδηγίες χρήσεως καφετιέρας, μέχρι τα αδόκιμα κείμενα ενός -άσχετου με την Ελληνική γραμματεία- "τρωκτικού".

Ελληνική γραμματεία, αρχαία και νεότερη, δεν υπάρχει.

¨Όπως κι ο "Ελληνικός" λαός, έγινε σκέτο λαός, έτσι και το μάθημα, της Ελληνικής Γλώσσας, έγινε απλώς "Μάθημα Γλώσσας" σαν να αναφέρεται σε μια τυχαία γλώσσα, ή στη μοσχαρίσια, βραστή με λαδολέμονο.

Μα φυσικά, μπορεί να ισχυριστεί κάποιος, στην Ελλάδα είμαστε, όλοι Ελληνικά μιλάμε.

¨Άρα που αλλού, παρά στην Ελληνική γλώσσα θα αναφέρεται και το μάθημα της γλώσσας.

Στην Ελλάδα ανήκει κι η Θράκη (ακόμα), κι εκεί, σε πολλές περιοχές, δεν μιλούν την Ελληνική.

Εκεί πια "Γλώσσα" θα εννοούν ?

Αυτό είναι ένα δείγμα από τις προεκτάσεις - συνέπειες που έχει η χρήση μιας γλώσσας.

Γλώσσα δεν είναι μόνο για να "συνεννοούμαστε μεταξύ μας", για να γράφουμε μικρές αγγελίες, ή να διαβάζουμε οδηγίες χρήσης μιας καφετιέρας.

Για όλα αυτά αρκούν από ~300 έως ~1.000 λέξεις.

Τόσες χρειάζονται να μάθουμε για να μιλάμε μεταξύ μας στο facebook ή στο "παγκόσμιο χωριό".

Κάποιος άλλος λόγος θα υπάρχει, που τα Ελληνικά έχουν πάρα πολλές χιλιάδες λέξεις...

Στα πλαίσια της επερχόμενης παγκοσμιοποίησης, κάποιοι λαοί θα πρέπει να παραδώσουν μερικά από τα ήθη, και τις αξίες τους, κι εν τω προκειμένω, το γλωσσικό τους πλούτο.

Εμείς οι παλαιότεροι, είμαστε υπεύθυνοι για τον γλωσσικό χουλιγκανισμό των νέων, και απολογούμαι για αυτό.

Οι νέοι του σήμερα, θα είναι υπεύθυνοι για την παιδεία που θα δώσουν στα δικά τους παιδιά αύριο.

Ας μην επαναλάβουν τα δικά μας ασυγχώρητα λάθη.

Ας προσπαθήσουν να ανακαλύψουν την αξία της Ελληνικής Γλώσσας, έτσι ώστε όταν έρθει η ώρα της συνδιαλλαγής -προσχώρησης με το παγκόσμιο χωριό, να γνωρίζουν τη πραγματική αξία αυτών που θα κληθούν να παραδώσουν -έναντι αυτών που θα λάβουν-, και να διαπραγματευτούν ανάλογα...

Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική...

(Οδυσσέας Ελύτης από το Άξιον Εστί)